Όλη αυτή η «προσφυγική κρίση» είναι οργανωμένη «AΠΟ ΠΑΝΩ», λέει Ρώσος συγγραφέας. (Αξιοπρόσεκτες απόψεις).
(ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΜΕ ΣΑΦΗ & ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΛΟΓΟ).....
Συνέντευξη με τον Nikolai Starikov*
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Δεν έχουν υπάρξει προηγουμένως κύματα μετανάστευσης προς την Ευρώπη;
Φυσικά και έχουν υπάρξει. [Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1960, ακόμη και τη δεκαετία του 1950.]
Τότε που έρχονταν από τη Γιουγκοσλαβία, από διάφορες χώρες. (σ.σ. Ξέχασε να πεί για τους Έλληνες).
Αργότερα από την Τουρκία πήγαν στη Γερμανία. Υπήρξαν πολλά κύματα.
Στην πραγματικότητα, ήταν κυρίως για οικονομικούς λόγους, μερικές φορές υπήρχαν πολιτικά ζητήματα. Για παράδειγμα, μια επανάσταση κατά των ΗΠΑ έλαβε χώρα στο Ιράν.
Όλοι οι διεφθαρμένοι Ιρανοί – η μυστική αστυνομία, οι τοπικοί ολιγάρχες – κατέφυγαν στο Λονδίνο, την Ευρώπη, και ούτω καθεξής.
Πάντα υπήρχαν αιτούντες άσυλο για πολιτικούς λόγους. Αλλά υπήρξε πάντα ο κανόνας στην Ε.Ε. και σε μεμονωμένα κράτη, ότι αν ζητάει κάποιος πολιτικό άσυλο – το τονίζω πολιτικό, γιατί δεν μπορείς να ζητήσεις οικονομικό άσυλο – τότε θα πρέπει να αποδείξει ότι αντιμετωπίζει κίνδυνο.
Μερικοί δικοί μας με τις λευκές κορδέλες (την φορούσαν Ρώσοι το 2011-2012 ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά του Πούτιν) κατέφυγαν επίσης στην Ολλανδία μετά το 2012. Ένας από αυτούς έχασε τη ζωή του εκεί, αν θυμάστε. Όλοι αυτοί δήλωναν ότι βρίσκονταν σε τρομερό κίνδυνο από το καθεστώς που διψούσε για αίμα και ότι θα έπρεπε να τους επιτραπεί να παραμείνουν.
Υπάρχει μια διαδικασία σε ισχύ. Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ότι δεν υπάρχει καμία διαδικασία, ούτε καν κράτος δεν υπάρχει.
Ξαφνικά, οι συνοριοφύλακες, η τελωνειακή υπηρεσία, όλες οι λειτουργίες του κράτους που ασχολούνται με αυτούς τους μετανάστες, την έκδοση, ή μη, των εγγράφων – όλοι εξαφανίστηκαν.
Το αποτέλεσμα είναι μια μάλλον περίεργη εικόνα: μπορείτε να πηδήξετε σε κάποιο θαλάσσιο μεταφορικό μέσο, να αποπλεύσετε από την ακτή της Αφρικής προς την Ευρώπη, πολύ δύσκολα θα σας ζητήσουν έγγραφα, ή θα ρωτήσουν αν ζητάτε πολιτικό άσυλο για πολιτικούς λόγους ή όχι.
Δεν θα ασχοληθούν για αυτά μαζί σας. Μετά από αυτό, μπορείτε να κάνετε ότι σας αρέσει. Μπορείτε να αρχίσετε να κάνετε αιτήματα, να ξεκινήσετε μια μάχη, να συνθλίβετε πράγματα.
Μπορείτε να συνεχίσετε με τα πόδια, ή με οτιδήποτε μέχρι να πάτε από την Λαμπεντούζα (το νοτιώτερο νησιωτικό σημείο της Ευρώπης και της Ιταλίας) στην Βουδαπέστη. Στην Βουδαπέστη προκλήθηκε χάος: κατέλαβαν το σιδηροδρομικό σταθμό, έσπασαν τα τραίνα και απαιτούσαν να μεταφερθούν σε κάποιο προορισμό. Σκέψου το.
Προηγουμένως ένα άτομο θα έφτανε εδώ και θα έλεγε «Ζητώ άσυλο». Ξέρετε υπάρχει ένα κράτος, κάνετε αίτηση στην Ε.Ε.
Δεν μπορούμε να απαιτούμε τίποτα.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα μικρό ιστορικό παράδειγμα, που ίσως δεν αφορά τους πρόσφυγες, αλλά τα αιτήματα.
Η κατάσταση ήταν ως εξής: Όταν ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν ήθελε πολύ να ταξιδέψει με το σφραγισμένο τραίνο, δηλαδή να επιστρέψει από την Ελβετία προς την Ρωσία, μετά την κατάληψή της από την επανάσταση του Φεβρουαρίου, χρησιμοποίησε κάθε μέσο και κάθε τρόπο.
Ήθελε να ταξιδέψει προσποιούμενος ότι είναι …κωφάλαλος Σουηδός!
(ΑΚΟΥΤΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΑΡΧΙΨΕΥΤΕΣ & ΑΡΧΙΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΕΓΧΩΡΙΑΣ αλλά και της διεθνούς ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ;)
Έγραψε ότι η Αγγλία δεν θα του επιτρέψει να περάσει. Προσπάθησε να μπει σε ένα «αεροσκάφος», σε ένα αερόστατο ζεστού αέρα…
Δοκίμασε τα πάντα – τίποτα δεν κατάφερε. Στην συνέχεια, ένα θαύμα συνέβη. Ένας τύπος εμφανίστηκε με το όνομα Fritz Platten, ο οποίος είπε: «Θα τα φτιάξουμε όλα».
Πήγε στο γερμανικό προξενείο στην Ελβετία, το οποίο είχε αρνηθεί στο παρελθόν στον Λένιν το πέρασμα και όλα διευθετήθηκαν.
Στην συνέχεια είπαν: «Βλαντιμίρ Ίλιτς, προχωρήστε και υποβάλετε την αίτησή σας». Ο Λένιν ήταν προφανώς σκεπτικός, δεδομένου ότι του είχαν ήδη αρνηθεί δύο εβδομάδες νωρίτερα.
Πήγε μέσα, συναντήθηκε με τον Γ ε ρ μ α ν ό πρέσβη, και παρέδωσε το έγγραφό του που έγραφε: «Προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες οι μετανάστες της επαναστατικής Ρωσίας θα συμφωνήσουν να μεταφερθούν μέσω του εδάφους της Γερμανίας».
Παρατηρήστε ότι δεν είπε «επιτρέψτε μου». Έλεγε: «Είμαστε πρόθυμοι να διέλθουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες» – δηλαδή χωρίς έλεγχο (…) των αποσκευών, και ούτω καθεξής.
Ο Γερμανός πρέσβης το παίρνει και λέει: «Είσαι τρελλός;», εννοώντας – Κοίτα, εσύ είσαι αυτός που ζητεί την άδεια να διέλθει από την Γερμανία, δεν είναι η Γερμανία που ζητά την άδεια για τη διέλευση από τη Ρωσία!
Δεν είστε σε θέση να απαιτήσετε, αλλά να ζητήσετε. Ο Λένιν είπε: «Κοιτάξτε, κύριε, πηγαίνετε και ερωτήστε το Βερολίνο».
Ο Πρέσβης έγραψε ένα τηλεγράφημα το οποίο βασικά έλεγε: μερικοί ενοχλητικοί Ρώσοι επαναστάτες έχουν έρθει σε μας, και επιπλέον βάζουν τα αιτήματά τους για τη διαμετακόμισή τους.
Τι πρέπει να κάνουμε με αυτούς;
Σκεφτόταν ότι η απάντηση θα είναι «Αρνηθείτε».
Αλλά η απάντηση που του ήρθε, έλεγε «Αποδεχτείτε τους όρους τους»!…
Έκπληκτος, με το σύνολο των προϋποθέσεων του Λένιν που είχαν γίνει δεκτοί, οι Γερμανοί προετοίμασαν το (περίφημο τεθωρακισμένο) τραίνο, με τον στρατό να μην επιθεωρεί τίποτα…
Επιστρέφοντας στη σημερινή πραγματικότητα: άνθρωποι δεν ήρθαν για να υποβάλουν αίτηση, αλλά τώρα κάνουν αιτήματα.
Τι έχει συμβεί;
Υπάρχει μια εξήγηση ότι οι Ευρωπαίοι ενορχήστρωσαν τους πολέμους, κατέστρεψαν αυτά τα τα έθνη, και φυσικά αυτό είναι αλήθεια.
Αλλά πραγματικά, ότι δεν έχει τίποτα να κάνει με τη χορήγηση πολιτικού ασύλου.
Δεν μπορείτε απλά να μπείτε στα γραφεία ενός κρατικού οργανισμού ζητώντας άσυλο και να αρχίσετε να πιέζετε για τα δικαιώματά σας: «Κοίτα, εσείς καταστρέψατε την χώρα μου, άρα μου χρωστάτε». Θα σας πετάξουν πίσω από όπου ήρθατε, σωστά;
Το σύστημα ήταν πολύ απλό, αν και η διαδικασία είναι χρονοβόρα και γραφειοκρατική. Αφού κάποιος υποβάλλει αίτηση, έχει το δικαίωμα να ζει σε αυτή την χώρα, να πάρει κάποια αποζημίωση, και λίγο να ενσωματωθεί στη δυτική κοινωνία.
Αργότερα, μετά από αξιολόγηση, κάποιοι έχουν τη δυνατότητα να παραμείνουν, ενώ άλλοι να απελαθούν. Έτσι, λειτουργεί το σύστημα και λειτουργεί έτσι για πολύ καιρό, και τώρα ξαφνικά ακούμε για αιτήματα.
Τι σημαίνει αυτό;
Κάποιος από ψηλά έχει πιέσει τις αρχές της ΕΕ, όπως ακριβώς συνέβη και με το Γερμανό πρέσβη στην Ελβετία το 1917: «Ξέρεις κάτι; Ας ξεχάσουμε τα πάντα, ξεχάστε τις διαδικασίες, και ας τους αφήσουμε να πάνε όπου θέλουν και να ζητάνε ό, τι θέλουν».
Έτσι κάποιος το έχει οργανώσει αυτό, και δεν είναι η ΕΕ. Ας εξετάσουμε ποιος θα μπορούσε να το οργανώσει. Βάλτε στην άκρη την ‘ISIS’ και την ‘Αλ Κάϊντα’, καθώς αυτές υφίστανται μόνο στον κόσμο των μέσων ενημέρωσης και με τη μορφή των ένοπλων ομάδων που λαμβάνουν χρήματα, όπλα και εκπαιδεύονται από την ‘MI-6’, και εκπαιδεύουν Βεδουΐνους να χειρίζονται ένα όπλο και να κόβουν κεφάλια.
Τι μένει;
Κάποια σοβαρή δύναμη, η οποία αναγκάζει τα ευρωπαϊκά κράτη να ξεχάσουν τους δικούς τους κανόνες.
Ποιος το έχει οργανώσει αυτό;
Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Ανακοινώθηκε ένα σχέδιο για την κατανομή των προσφύγων στην Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πήρε κανέναν. Η κάθε χώρα τους φιλοξενεί, αλλά όχι το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και οι ΗΠΑ είναι μια άλλη Μεγάλη Βρετανία, αλλά πολύ μακριά.
Κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να φτάσει εκεί από την θάλασσα, γιατί αυτό θα απαιτούσε ένα υπερωκεάνιο και όχι κάποιο σκουριασμένο παλιοτενεκέ…
Ωστόσο, για να μπείτε στο Ηνωμένο Βασίλειο το μόνο που χρειάζεστε είναι να περπατήσετε μέσα από την σήραγγα της Μάγχης, οπότε κανείς δεν περνάει μέσα από θάλασσα.
Αλλά (το Ηνωμένο Βασίλειο) δεν επηρεάζεται από το πρόβλημα των προσφύγων. Ολόκληρη η περιοχή έχει ερημωθεί. Προφανώς, τα κύματα των διακινούμενων θα κατευθυνθούν προς το μέρος όπου δεν υπάρχει ευημερία.
Προσέξτε που πρόκειται να πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι – ΚΑΝΕΙΣ δεν πρόκειται να πάει στην Σαουδική Αραβία, το Κατάρ ή το Μπαχρέϊν, που είναι πιο κοντά, και είναι λαοί της ίδιας πίστης.
Μεταξύ των προσφύγων είναι πολλοί Άραβες, αλλά και μη Άραβες. Οι Άραβες είναι ουσιαστικά μία εθνότητα, αλλά δεν πάνε σε αυτές τις χώρες, μόνο στην Ευρώπη. Πράγμα που σημαίνει ότι είναι μια οργανωμένη διαδικασία.
Επόμενη ερώτηση.
Μας λένε ότι οι πρόσφυγες πληρώνουν χρήματα στους λαθρεμπόρους.
Αυτό είναι ίσως αλήθεια.
Ερώτηση: από ΠΟΥ βρίσκουν τα χρήματα;
Αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ είναι ΠΡΟΦΑΝΩΣ οι πιο φτωχοί.
Αν έφευγαν μόνο με το πουκάμισο στην πλάτη τους, αφού το σπίτι τους διαλύονταν, τότε οι λαθρέμποροι δεν θα τους πήγαιναν στην Ευρώπη.
Έτσι, αυτά δεν είναι τα πλέον μειονεκτούντα άτομα. Ή αν είναι, τότε ΚΑΠΟΙΟΣ τους έχει δώσει ΧΡΗΜΑΤΑ για το ταξίδι. [Οι λαθρέμποροι δεν θα τους πήγαιναν δωρεάν…]
Σωστά, δεν είναι κάποιοι ανθρωπιστές λαθρέμποροι που τους μεταφέρουν.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιος τους έδωσε τα χρήματα. Επόμενο.
ένας τεράστιος αριθμός ανδρών σε ηλικία στράτευσης με ΑΚΡΙΒΑ κινητά τηλέφωνα, ΑΝΑΛΗΨΗ μετρητών με κάρτες από τα ‘ΑΤΜ’.
Οι φίλοι μου από την Ουγγαρία μου τηλεφώνησαν και μου ανέφεραν ότι φαίνεται να είναι η καθημερινή τους αποζημίωση.
Μας είπαν ότι είναι μαχητές. Μου φάνηκε αστείο που κάποιος ανέφερε για 4.000 μαχητές – και τότε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να το επαναλαμβάνουν.
Ερώτηση: πώς μπορούν να ξέρουν τον αριθμό;
Μήπως τους βάζουν να τσεκάρουν το κουτάκι «Είμαι ένας μαχητής του ISIS«, όταν συμπληρώνουν το έντυπο; Εν τάξει, υπάρχει μια φωτογραφία που δείχνει ένα άτομο με μια ουλή, και δημοσιεύτηκε στο Twitter.
Ήταν σαφώς το ίδιο πρόσωπο. Αλλά πώς μπορούν να ξέρουν ότι υπάρχουν 4.000 μαχητές;;; Μόνο όποιος τους μέτρησε θα μπορούσε να το γνωρίζει, κάτι που κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει μεταξύ των 100.000 προσφύγων, εκτός εάν οι ίδιοι το ομολόγησαν. Επόμενη ερώτηση.
Είστε ISIS και διεξάγετε εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της κουρδικής πολιτοφυλακής, του ιρακινού στρατού, του Bashar al–Assad και του συριακού στρατού.
Πόσους άνδρες έχετε; 20.000.
Και τότε αποστέλλετε 4.000 στην Ευρώπη.
Γιατί;
Προκειμένου να βάλετε τρομοκρατικά κέντρα σε όλη την Ευρώπη.
Πριν από αυτό που αρκούσαν μόνο 10 άτομα.
Υπήρξαν τρομοκρατικές φρικαλεότητες στην Ευρώπη; Ναι.
Είχαν σταλεί για αυτές χιλιάδες τρομοκράτες στην Ευρώπη;
Δεκάδες χιλιάδες;
Φυσικά και όχι.
Ορισμένα άτομα.
Θα έστελνες 5-6 άτομα, μια ομάδα, ένα κύτταρο, ένα δίκτυο αναγνώρισης.
Δεν θα έστελνες χιλιάδες πράκτορες.
Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρες ΜΕΡΑΡΧΙΕΣ έχουν α φ α ι ρ ε θ ε ί από το μέτωπο και έχουν σταλεί στην Ευρώπη υπό το ΠΡΟΣΧΗΜΑ των προσφύγων.
Για ποιο λόγο; Αργότερα, οι συγγενείς μπορούν να τους συναντήσουν εύκολα, αν ‘ενσωματωθούν.
Και πάλι, αυτό είναι κάτι το π α ρ ά ξ ε ν ο.
Μετά, αυτοί οι πρόσφυγες είναι πολύ καλά οργανωμένοι.
Στην Βουδαπέστη οι οπαδοί του ποδοσφαίρου, που είναι πάντα ένα τμήμα του πληθυσμού που διακατέχεται από εθνικιστικές απόψεις, άρχισαν να τους πετάνε πράγματα και αυτοί να τους πετάνε πίσω.
Φανταστείτε: οι άνθρωποι αυτοί (υποτίθεται) είναι αποθαρρυμένοι, γυναίκες, παιδιά, συνταξιούχοι.
Τους ρίχνουν πέτρες και αυτοί τις ρίχνουν πίσω.
Είναι πολύ καλά οργανωμένοι.
Έτσι, υπάρχουν τόνοι ερωτήσεων.
Σαφώς, αυτό έχει οργανωθεί.
Σαφώς, έχουν δ ι α τ ε θ ε ί ΧΡΗΜΑΤΑ για το σκοπό αυτό.
Σαφώς, η Ευρώπη έχει σηκώσει τα χέρια για ΚΑΠΟΙΟ λόγο και δεν κάνει τίποτα…
200.000 άνθρωποι έχουν μπει στη Γερμανία σε μια εβδομάδα, αλλά αυτοί λένε «Εντάξει, εντάξει, θα βάλουμε 6 δισεκατομμύρια στον προϋπολογισμό, αυτό είναι ασήμαντο».
Και τι γίνεται με τις φωνές των ψηφοφόρων;
Ξέρετε τι λένε (σε άλλες περιπτώσεις) οι νεοφιλελεύθεροι: «Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να δαπανηθούν για τους παιδικούς σταθμούς, τους δρόμους και τις συντάξεις».
Πού είναι όλα αυτά τώρα;
Δεν υπάρχει τίποτε από όλα αυτά.
Επόμενο.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη για το θέμα αυτό.
Όποτε βλέπουμε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που μεταναστεύουν με οργανωμένο τρόπο, ξέρουμε ότι κάποιος προσεκτικά κατευθύνει αυτή την διαδικασία.
Και δείτε πως τα παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης. Έχασαν άνθρωποι τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων διαβάσεων της Μεσογείου;
Ξέρουμε ότι αυτό πάντα είναι αναπόφευκτο, ναυάγια θα συμβαίνουν πάντα.
Ακριβώς την σωστή στιγμή, «βρέθηκε» η φωτογραφία του μικρού αγοριού.
Έχει διαπιστωθεί, πως ξεδιάντροποι δημοσιογράφοι που το βρήκαν, το έβαλαν σε άλλη θέση και στην συνέχεια έσπευσαν να το φωτογραφήσουν…
Ποιο συμπέρασμα βγαίνει από αυτό;
Αφού ένα μικρό αγόρι από την Συρία πνίγηκε, ας εκδικηθούμε τον Bashar al–Assad.
Σε μια δημοσκόπηση, το 52% των Βρετανών υποστηρίζει τις αεροπορικές επιδρομές εναντίον των συριακών στρατευμάτων από την Πολεμική Αεροπορία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Κοιτάξτε, η λογική είναι εντελώς απούσα, γιατί το πέπλο των μέσων ενημέρωσης κλείνει τα μάτια των ανθρώπων. Σκεφτείτε το εξής: Η Δύση υποστηρίζει τους αντάρτες στη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη.
Από αυτούς τους αντάρτες συγκροτείται το ISIS, το οποίο πριν δεν υπήρχε – πώς τώρα εμφανίστηκε;
Το ISIS ξεκινά έναν πόλεμο.
Οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτό το ISIS – όχι από τις κυβερνητικές δυνάμεις.
Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους ενώ προσπαθούσαν να ξεφύγουν.
Για να εκδικηθούμε για αυτούς τους ανθρώπους, ας βομβαρδίσουμε το συριακό στρατό, ο οποίος αντιτίθεται στο ISIS.
Αυτή είναι μια εντελώς εναλλακτική πραγματικότητα που δημιουργείται. [Εκμεταλλεύονται ό, τι μπορούν.]
Ποιο είναι λοιπόν το αποτέλεσμα;
Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν ένα χτύπημα στην Ευρώπη – όπως έγραψα στο βιβλίο μου «Χάος και Επανάσταση ως Όπλα του Δολλαρίου» – αλλά μόνο τέτοιο ώστε να την αποδυναμώσει, να την κρατήσει αδυνατισμένη και να μην καταρρεύσει, γιατί είναι απαραίτητη ως σύμμαχος κατά της Ρωσίας και της Κίνας.
Όταν καταστράφηκε η Λιβύη, ήταν προφανές ότι θα υπάρξει ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης.
Είναι εύκολο αυτό.
Θα δώσω κάποιες συμβουλές στους ελεύθερους Ευρωπαίους εταίρους μας για το πώς γίνεται αυτό.
Να θυμάστε ότι ο καθένας που διασχίζει την Ευρώπη υποτίθεται ότι δαπανά χρήματα, σωστά;
Λοιπόν, αν κάποιοι καταφθάνουν στη Λαμπεντούσα, ας τους πλύνεις, ας τους ταΐσεις, ας τους αφήσεις να κοιμηθούν και μετά τους βάζεις σε ένα μεγάλο λευκό πλοίο και τους στέλνεις πίσω στην Αφρική.
Ερώτηση: Θα προσπαθήσουν να περάσουν για δεύτερη φορά; [Δύσκολα.]
Εν τάξει, αλλά ας υποθέσουμε ότι το κάνουν.
Πάλι τους πλένεις και τους ταΐζεις, τους δίνεις ένα μέρος για να κοιμηθούν και το πρωΐ πάλι πίσω με το πλοίο στην Αφρική.
Θα εμφανιστούν για τρίτη φορά; [Ίσως.] Ακόμη και αν κάποιος τους δίνει χρήματα για αυτό το ταξίδι, θα βαρεθούν ούτως ή άλλως.
Θα αρρωσταίνουν – διασχίζεις τη θάλασσα και τι βλέπεις;
Το δωμάτιό σου.
Στην συνέχεια άντε πάλι πίσω.
Είναι βαρετό.
Ακόμη και για λόγους τουρισμού δεν θα συνεχίσουν.
Αν θέλετε οι άνθρωποι αυτοί να σταματήσουν να παίρνουν πλοία για να έρχονται, να τους επιστρέφετε αμέσως πίσω και αυτό είναι όλο.
Όλοι θα το μάθουν αυτό.
Στο λιμάνι θα λένε : «Αγαπητέ μου φίλε, θα σε πάμε ευχαρίστως στην Λαμπεντούζα, αλλά θα είσαι και πάλι εδώ αύριο.
Το θέλεις πραγματικά αυτό;»
Έτσι, το θέμα αυτών των προσφύγων είναι πολύ απλό να λυθεί.
Επιπλέον, είναι μέσα στα πλαίσια του νόμου: απέλαση των ανθρώπων που δεν έχουν το δικαίωμα πολιτικού ασύλου.
Θα μπορούσατε να έχετε μια ταχεία διαδικασία, αντί να πνίγεστε, να μην σας έπαιρνε ένα εξάμηνο, αλλά μια μέρα.
Ίσως για κάθε άτομο που έχει πραγματικά τις προϋποθέσεις και επιτρέπεται να παραμείνει, άλλα 100 στέλνονται πίσω.
Και τέλος – το ζήτημα λύθηκε.
Αυτή είναι μια κρίση, χτίζουν τοίχους, οι άνθρωποι ταξιδεύουν με τα πόδια.
Είμαι άφωνος.
Και το τελευταίο που θέλω να πω.
Οι άνθρωποι στην Ουκρανία ήθελαν να μπουν στην Ευρώπη.
Κανείς δεν πρόκειται να αφαιρέσει τις απαιτήσεις για την βίζα.
Ωστόσο, έχουμε τώρα ένα παράδειγμα.
Προφανώς δεν υπάρχουν σύνορα πια – οι τελωνειακές και συνοριακές κανόνες έχουν αφαιρεθεί.
Αφού είναι δυνατόν για τους Άραβες και τους μαύρους, γιατί να μην είναι και για τους Ουκρανούς;
Απλώς πρέπει να συγκεντρωθεί ένα πλήθος 100.000 ανθρώπων, και απλά να περπατήσουν κατά μήκος των πολωνικών συνόρων – ήρεμα, ειρηνικά, φωνάζοντας καθώς πηγαίνουν..
Οι Πολωνοί συνοριοφύλακες θα πρέπει, σύμφωνα με τους κανόνες όπως ισχύουν τώρα, να παραμερίσουν, να σηκώσουν το συρματόπλεγμα, και να δέσουν τα σκυλιά τους.
Στην συνέχεια, αυτό το πλήθος θα προχωρήσει – με τα πόδια ή με μεταφορικά μέσα, μέχρι τη Βαρσοβία, θα καταλάβουν τον σιδηροδρομικό σταθμό, και θα απαιτήσουν να τους δεχτεί το Βερολίνο.
Και θα πρέπει να τους δεχτεί.
Διαφορετικά, τι είδους διακρίσεις είναι αυτές;;
Γιατί να μεταφέρονται Σύριοι, αλλά να μην μεταφέρονται Ουκρανοί από τη Βαρσοβία στο Βερολίνο; [Αυτοί που τόσο απεγνωσμένα θέλουν να μπουν στην Ευρώπη.]
Τουλάχιστον λένε ότι είναι πολιτισμικά οι ίδιοι άνθρωποι, αν και ξέρω ότι αυτοί είναι άνθρωποι ρωσικού πολιτισμού.
Το χρώμα του δέρματος τους είναι παρόμοιο με των Ευρωπαίων, αλλά η νοοτροπία τους είναι εντελώς διαφορετική.
Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα εδώ.
Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι αυτό θα συμβεί; [Ας τους κάνουμε μια δοκιμή.]
Δεν πρόκειται να συμβεί – σας το λέω.
Οι Πολωνοί θα απελευθερώσουν τα σκυλιά, θα χρησιμοποιήσουν χημικά.
Δεν θα αφήσουν κανέναν να περάσει.
Έτσι, έχουμε μια περίεργη κατάσταση: στην Πολωνία, η κατάσταση του συστήματος λειτουργεί όπως υποτίθεται ότι πρέπει να ‘ναι, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει ήδη ανασταλεί για κάποιο λόγο.
Γιατί;
Επειδή επί του παρόντος υπάρχει ανάγκη να μεταφερθούν άνθρωποι από το ένα μέρος και όχι από το άλλο.
Αυτή είναι η όλη ιστορία. [Τι επιτυγχάνεται μέσω της αποδυνάμωσης της Ευρώπης;]
Οι Αμερικανοί, και οι Αγγλοσάξονες σε γενικές γραμμές, ως μέρος της στρατηγικής τους, πάντα τηρούν την ίδια αρχή ότι οι σύμμαχοί τους πρέπει να είναι ασθενέστεροι από αυτούς.
Αυτός είναι ο λόγος που πάντα προσπαθούσαν να αποδυναμώσουν τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Δεν άνοιξαν ένα δεύτερο μέτωπο, ξέχασαν να παραδώσουν πλοία του Πολεμικού Ναυτικού.
Όταν η Ιταλία αποχώρησε από τον πόλεμο, το ναυτικό τους έπεσε στους Άγγλους.
Προφανώς, θα έπρεπε να χωριστεί σε τρία ίσα μέρη, αλλά τα ξέχασαν όλα αυτά.
Ο σύντροφος Στάλιν έλεγε συνεχώς: «Παιδιά, πού είναι το μερίδιό μας από το Ιταλικό Ναυτικό;»
Μόνο μετά τον πόλεμο πήραμε το πρώην ‘Giulio Cesare’, το οποίο αργότερα έγινε, αν θυμάμαι καλά, ‘Novorossiysk’ και, δυστυχώς, ανατινάχθηκε από ένα δύτη, και καταστράφηκε.
Έτσι οι σύμμαχοί τους πρέπει να είναι ασθενέστεροι από αυτούς.
Μόλις Ευρώπη έγινε ισχυρή, και η Γερμανία άρχισε να κάνει τα δικά της, προγραμμάτισαν μια τέτοια επίθεση. Παρατηρήστε ότι τα κύματα των προσφύγων, που έχουν πλέον μπει στην Ευρώπη, οδεύουν προς μία μόνο χώρα. Την Γερμανία.
Ας αναρωτηθούμε.
Στην Συρία, τη Λιβύη και αλλού, σε όλα τα περιοδικά, τους τηλεοπτικούς και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, μιλάνε για μία μόνο χώρα;
Έτσι, κανείς δεν γνωρίζει ότι υπάρχει η Αυστρία με υψηλό βιοτικό επίπεδο, η Γαλλία είναι πάρα πολύ καλά. Στην συνέχεια, υπάρχει το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ουγγαρία, η Ιταλία και κάθε λογής χώρα – Δεν το γνωρίζουν αυτό;
Υπάρχει ακόμη και Ελλάδα.
Αλλά ξέρουν μόνο τη Γερμανία.
Τι είναι αυτή η ανοησία;
Γιατί όλοι στη Γερμανία;
Γιατί να μην μείνουν στην Αυστρία;
Το βιοτικό τους επίπεδο είναι λίγο – πολύ το ίδιο.
Όλοι πηγαίνουν στη Γερμανία.
Τώρα βλέπετε, σχεδόν την ίδια στιγμή, μόλις την περασμένη εβδομάδα, η ‘Gazprom’ υπέγραψε συμφωνία με γερμανικές εταιρείες για να ξεκινήσει η κατασκευή του δεύτερου κλάδου του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream.
Πού πηγαίνει το φυσικό αέριο;
Στην Γερμανία.
Που πάνε όλοι οι πρόσφυγες;
Ακολουθούν το αέριο.
Είναι μια διαβολική σύμπτωση, έτσι;
Το φυσικό αέριο δεν είναι ο μόνος λόγος.
Αλλά εκείνοι που έχουν οργανώσει την ροή των προσφύγων δεν θέλουν το αέριο να φτάσει στην Γερμανία, δίνοντας στη Γερμανία ανεξαρτησία.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι δεν μπορούν να εμποδίσουν την κατασκευή του δεύτερου κλάδου του αγωγού. Θυμηθείτε πως παρεμποδίστηκε ο πρώτος – η Εσθονία προσπάθησε με κάθε τρόπο, η Σουηδία επίσης.
Είναι σα να λένε: «Εντάξει, παιδιά, εσείς συνεχίστε και εμείς θα κατασκευάσουμε το δικό μας «SouthStream» – δεν θα είναι το φυσικό αέριο, αλλά οι πρόσφυγες.
Μου φαίνεται αυτά τα δύο γεγονότα συσχετίζονται στενά…
[Έτσι, αυτό σημαίνει ότι Ευρώπη κρατείται σε έναν γάντζο. Από τη μία πλευρά, θα πρέπει να βοηθάει και να υπακούει τις ΗΠΑ, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να γίνει τόσο ισχυρή ώστε να μπορεί να αντέξει οικονομικά αν παρακούσει.]
Από την πλευρά των Αμερικανών και των Άγγλων,η Ευρώπη δεν θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να πει τίποτα. Τους είπαν «βομβαρδίστε τη Λιβύη», ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα πάρετε πρόσφυγες αργότερα.
Τους είπαν «υποστηρίξτε τον πόλεμο στην Ουκρανία», γι’ αυτό έπρεπε να τον υποστηρίξουν, παρ΄όλο που οι εμπορικές τους οδοί έπρεπε να διακοπούν και να έχουν ένοπλες συγκρούσεις στο μαλακό υπογάστριο τους.
Μην εξετάζετε τι σας λέει η Ουάσινγκτον, απλά κάντε το, και θα είναι όλα μια χαρά.
Αλλά οι Ευρωπαίοι δεν είναι πραγματικά ευχαριστημένοι με αυτή την κατάσταση, όπως δεν είναι αυτοί που πληρώνουν όλο τον λογαριασμό στο τέλος.
*Ο 45χρονος Nikolai Viktorovich Starikov είναι Ρώσος συγγραφέας, δημοσιογράφος, κοινωνικός ακτιβιστής και συν-πρόεδρος του ρώσικου κόμματος της «Μεγάλης Πατρίδος».
Έχει γράψει πλήθος ιστορικών – πολιτικών βιβλίων, μέσα στα οποία υπάρχει μια ρεβιζιονιστική άποψη για τον Ιωσήφ Στάλιν, τον οποίον περιγράφει ως έναν αποτελεσματικό ηγέτη και προπύργιο ενάντια στην δυτική επέκταση.
[Πηγή: ‘ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ’]
