Εδώ και 49 ημέρες συνεχίζεται η στρατιωτική επιχείρηση με το σουρεαλιστικό όνομα «Κλάδος Ελαίας», που ξεκίνησε η Τουρκία εναντίον της επαρχίας Αφρίν, όπου λειτουργεί εδώ και έξι χρόνια το ομώνυμο καντόνι.....
Στην επιχείρηση συμμετέχουν περίπου 25.000 Τούρκοι στρατιώτες, άρματα, τεθωρακισμένα, πυροβολικό, μηχανικό, επιθετικά ελικόπτερα, μη επανδρωμένα και μαχητικά αεροσκάφη F-16.
Συμμετέχουν επίσης περίπου 20.000 μισθοφόροι του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού (ΕΣΣ), τρομοκράτες της Αλ Κάιντα και 1.700 τρομοκράτες του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα του Reuters.
Η Τουρκία έχει εισβάλει σε μια ξένη χώρα, επικαλούμενη το Άρθρο 51 του ΟΗΕ, το οποίο λέει:
Καμία διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα Μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Τα μέτρα που θα παίρνουν τα Μέλη των Ηνωμένων Εθνών κατά την άσκηση αυτού του δικαιώματος της νόμιμης άμυνας θα ανακοινώνονται αμέσως στο Συμβούλιο Ασφαλείας, και σε καμία περίπτωση δεν θα θίγουν την εξουσία και την υποχρέωση που έχει το Συμβούλιο Ασφαλείας, σύμφωνα μ’ αυτόν το Χάρτη, να αναλαμβάνει οποτεδήποτε τη δράση που κρίνει αναγκαία για τη διατήρηση ή για την αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
Σημειώνεται ότι η Τουρκία δεν δέχτηκε καμία επίθεση από το Αφρίν και ότι ορισμένες επιθέσεις με ρουκέτες, που έγιναν λίγες μέρες πριν από την εισβολή, εναντίον κατοικημένων τόπων στους γειτονικούς με το Αφρίν νομούς Αντιόχειας και Κιλίς, καταγγέλθηκε από τους Κούρδους ότι ήταν προβοκάτσιες της ίδιας της Τουρκίας, για να αποκτήσει «άλλοθι» για την εισβολή, η οποία αναμένεται να μετατραπεί σε κατοχή, κατά τα πρότυπα της Κύπρου.
Όμως πριν φράσουμε στην επιχείρηση εισβολής έχει ενδιαφέρον να δούμε τι προηγήθηκε.
Καταρχάς η επαρχία Αφρίν ήταν μια όαση προστασίας της ανθρώπινης ζωής, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ασφάλειας του κόσμου που ζούσε ή είχε καταφύγει εδώ από την αγριότητα του πολέμου στη Συρία. Δεν πάτησε πότε το πόδι του στο Αφρίν το Ισλαμικό Κράτος, η Αλ Κάιντα και ο ΕΣΣ, ενώ ο στρατός της Συρίας είχε αποσυρθεί για να υπερασπιστεί το Χαλέπι, τη Λατάκια και τη Δαμασκό.
Τη διοίκηση της επαρχίας την είχαν αναλάβει τα στελέχη του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) και οι ίδιοι οι πολίτες, η πλειονότητα των οποίων είναι Κούρδοι, και την ασφάλεια οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG). Την υψηλή εποπτεία σε θέματα ασφάλειας και άμυνας είχε ο ρωσικός στρατός, ο οποίος διέθετε σταθμούς και σχετικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφρίν.
Σημειώνεται ότι η Τουρκία διατείνεται ότι διεξάγει επιχειρήσεις εναντίον της τρομοκρατίας χαρακτηρίζοντας το PYD τρομοκρατική οργάνωση, τον Οκτώβριο του 2014 είχε καλέσει και φιλοξένησε στην Άγκυρα τον μέχρι πρότινος ηγέτη του Σαλίχ Μουσλίμ, ο οποίος είχε στην τουρκική πρωτεύουσα ημιεπίσημες επαφές και συνομιλίες.
Πότε άλλαξαν όλα και πώς αποφάσισε η Τουρκία να εισβάλει στο Αφρίν;
Όλα άλλαξαν όταν ο Ερντογάν, μετά την κατάρριψη του ρωσικού Su-24, τις 24 Νοεμβρίου 2015, έστειλε την επιστολή συγνώμης στον Πούτιν, στις 27 Ιουνίου 2016, για να ακολουθήσει η συνάντησή τους στην Αγία Πετρούπολη, στις 9 Αυγούστου του ίδιου έτους.
Τους προηγούμενους μήνες η Ρωσία είχε επιβάλει σκληρά οικονομικά μέτρα σε όλους τους τομείς, και όταν ο Πούτιν έκανε μια προχωρημένη αναφορά στο Κουρδικό, ο… σουλτάνος αναγκάστηκε να γονατίσει στον… τσάρο και έκτοτε η Ρωσία ασκεί υψηλή στρατηγική μέσα από την προσέγγιση με την Τουρκία, που έγινε με δικούς της όρους.
Όταν στις αρχές του έτους οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι συγκροτούν, εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν έναν στρατό 30.000 ανδρών (SDF), ο οποίος θα προστατεύει τα σύνορα της ΒΑ Συρίας με το Ιράκ και την Τουρκία, τότε σήμανε συναγερμός στη Μόσχα, η οποία με τη σειρά της σε λίγες μέρες άναψε το πράσινο φως στην Άγκυρα να εισβάλει στο Αφρίν, για να κινηθεί στη συνέχεια εναντίον της Ιεράπολης/Μένπετζ, του Κομπάνι, της Ράκας και του Καμισλί, για να εξουδετερώσει πλήρως τις «τρομοκρατικές» δυνάμεις του PYD και του YPG. Δηλαδή, να εισβάλει η Τουρκία στις περιοχές που θα ήλεγχε ο υπό δημιουργία στρατός των SDF, που σημαίνει ότι στην ουσία θα συγκρουστεί με τις ΗΠΑ.
Οι δυνάμεις της Τουρκίας έχουν καταλάβει περίπου το 50% της επαρχίας και έχουν φθάσει στα περίχωρα της πρωτεύουσας Αφρίν, την οποία υπερασπίζονται και τμήματα της εθνοφυλακής του Άσαντ, ο οποίος ούτε καν ρωτήθηκε όταν δόθηκε η άδεια στην Τουρκία να εισβάλει στη χώρα του.
Η θέση των αμυνομένων είναι δεινή. Αμύνονται με λιανοντούφεκα εναντίον ενός σαφώς υπέρτερου εχθρού, ο οποίος καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του.
Αν δεν εγκαταλείψουν οι περίπου 500.000 άμαχοι την πόλη, η άλωσή της θα διαρκέσει βδομάδες. Αν την εγκαταλείψουν, θα πέσει πιο εύκολα.
Και μετά θα ακολουθήσει η επιχείρηση εναντίον της Ιεράπολης/Μένπετζ, αν και φημολογείται ότι υπάρχει ενός είδους συμφωνία μεταξύ Τουρκίας-ΗΠΑ για τον από κοινού έλεγχο της πόλης.
Και εδώ είναι το κομβικό σημείο. Αν με κάποιον τρόπο τα «βρουν» ΗΠΑ και Τουρκία, θα δούμε πώς θα αντιδράσει η Ρωσία. Πάντως, όσο συνεχίζεται αυτή η διελκυστίνδα μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας, με ενδιάμεσο την Τουρκία, αυτό επηρεάζει της συμπεριφορά του Ερντογάν.
Οι λεονταρισμοί του στην ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και στο Αιγαίο, σχετίζονται με τα παραπάνω.
Γι’ αυτά θα μιλήσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
pontos-news.gr
