Ευθεία αμφισβήτηση, ευθεία πρόκληση και ευθεία παρέμβαση στην Ελληνικότητα του Αιγαίου και στα Ελληνικά εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, από τον γνωστό νεο-οθωμανό τούρκο υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος κλιμακώνει κατακόρυφα τις σχέσεις με την Ελλάδα και μεταφέρει σε νέο και άκρως επικίνδυνο επίπεδο την τουρκική εξωτερική πολιτική,.....δηλώνοντας πως "τα σύνορα του Αιγαίου δεν καθορίζονται από έγκυρη συμφωνία".
Μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί καμία απάντηση από την Ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει επιλέξει την πολιτική χαμηλών τόνων, υποβοηθώντας στην πραγματικότητα την ολοένα και αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, απαντώντας σε επερώτηση του βουλευτή από… το Κοτσάελι, Lütfü Türkkan, για το καθεστώς το οποίο ισχύει στα νησιά του Αιγαίου και αν αυτό διέπεται από τις συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων, τόνισε ότι το ζήτημα είναι θέμα ερμηνείας των σχετικών συμφωνιών.
Ο Νταβούτογλου δήλωσε ότι «τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο με την Ελλάδα, δεν καθορίζονται από μια έγκυρη συμφωνία, ώστε να επιλύονται τα προβλήματα που δημιουργούνται μεταξύ των δύο πλευρών».
Ο Τούρκος βουλευτής, Lütfü Türkkan (φωτό), στην επερώτηση του προς τον υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, που είχε καταθέσει πρόσφατα, ζήτησε εξηγήσεις πως μετά τις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν ο Κεμάλ Atatürk και οι συνεργάτες του, απέβαλαν (πέταξαν) τους Έλληνες στρατιώτες στη θάλασσα, μετά από 90 χρόνια κάνουν πάλι την παρουσία τους σε νησιά του Αιγαίου που φαίνονται να κατέχονται από την Ελλάδα.
[Γίνεται αναφορά για τα νησιά: Koyun, Hurşit, Fornoz, Eşek, Nergizçik, Bulamaç, Kololimnoz, Keçi, Sakarcılar, Koçbaba κλπ.] Στα οποία νησιά είναι έκδηλη η παρουσία των Ελλήνων στρατιωτών και χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και κυματίζει η ελληνική σημαία, ενώ σε ένα μόνο από αυτά υπάρχει ένα τζαμί, όπως γράφει ο Türkkan.
«Ποιος επέτρεψε τον ελληνικό στρατό να ξαναγυρίσει; Είναι αλήθεια ότι τους επετράπη και γιατί;» ρωτάει.
Ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, απαντώντας στην επερώτηση τόνισε ότι ορισμένες από τις νησίδες και τις βραχονησίδες στο Αιγαίο που βρίσκονται ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα συνδέονται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Αιγαίο, για το οποίο σήμερα απουσιάζει μια διεθνής συμφωνία για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων των δύο χωρών.
Αφού υπενθύμισε μια σειρά από προβλήματα, ο Νταβούτογλου αναφέρθηκε στον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου που καθορίζεται με σχετική συμφωνία καθώς και τις συνθήκες ειρήνης της Λωζάννης του 1923 και του Παρισιού του 1947.
Διευκρίνισε ότι η χώρα έχει ανοίξει έναν διάλογο με τη γειτονική Ελλάδα για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων, ώστε να επιλυθούν τα συνοριακά προβλήματα, όπως διαβάζουμε στο Βαλκανικό Περισκόπιο.
Πρόσθεσε ότι η Τουρκία έχει αρχίσει την προσέγγιση αυτή με τη γειτονική χώρα, για το καθεστώς του Αιγαίου, ήδη, από το 1996 και ότι η πολιτική της χώρας βρίσκεται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η συγκεκριμένη στάση - δήλωση του Αχμέτ Νταβούτογλου, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να απαντηθεί με άμεση απομάκρυνση τουλάχιστον ενός τουρκικού προξενείου στην Ελλάδα (λαμπρή ευκαιρία για παύση λειτουργίας του προκλητικού τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής), με έντονα διαβήματα στην Άγκυρα και φυσικά με καταγγελία σε διεθνή φόρα (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.α.) της τουρκικής προκλητικότητας έναντι της Ελλάδας. Φυσικά, θα μπορούσε να απαντηθεί -επιπλέον- και με άμεση έξοδο όλων των Ελληνικών πολεμικών πλοίων στο Αιγαίο, με κινητοποίηση του συνόλου του Ελληνικού Στρατού και με σειρά απελάσεων συγκεκριμένων προσώπων (διπλωματών και μη) από την Ελλάδα.
Αυτά, φυσιολογικά θα έπρεπε ήδη να έχουν συμβεί. Αλλά, επειδή στην Ελλάδα έχει απωλεσθεί η φυσιολογικότητα και η κυβέρνηση Σαμαρά λειτουργεί με "παρόλες" και λαϊκίστικα "πυροτεχνήματα πατριωτισμού", ενδεχομένως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε πέρα από συστάσεις του Ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών προς τον κ. Νταβούτογλου και υπενθύμιση των διεθνών συμβάσεων από τον κ. Αβραμόπουλο προς την Άγκυρα. Φυσικά ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, θα αποφύγει την οποιαδήποτε δήλωση (έστω και ήπιων τόνων), προκειμένου να παραμείνει στην γραμμή της "ηρεμίας" (και απόλυτης δοτικότητας) την οποία επέλεξε ως εθνική στρατηγική πολιτική σε θέματα εθνικού περιεχομένου (Αιγαίο, Θράκη κ.α.).
