"Δουλεύω σε μια επιτροπή ασφαλείας και μόλις έλαβα εντολή να ξεκινήσω μια καμπάνια που δουλεύουμε τους τελευταίους 2 μήνες και τώρα όλα βγάζουν νόημα...Θα τα γράψω όσο πιο σύντομο μπορώ... Θα φορτώσουν αυτό το συμβάν (το βομβιστικό χτύπημα
στον Μαραθώνιο της Βοστώνης) σε έναν άνδρα εφηβικής ηλικίας γύρω στα 20, θα πουν ότι το έκανε επειδή είναι ψυχολογικά ασταθής.
Θα βρουν όπλα και βιβλίο της NRA (National Rifle Association) στο σπίτι του. Θα πούνε πως χρησιμοποίησε μπαρούτι για την έκρηξη και για αυτό δεν πρέπει να πωλείται στο κοινό. Μετά θα πούνε πως επειδή το μπαρούτι στις σφαίρες μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εκρήξεις θα πρέπει να μπορεί κάποιος να αγοράσει μόνο περιορισμένο αριθμό, ενώ θα φορολογηθούν πολύ παραπάνω για να βοηθούν στα έξοδα τέτοιων συμβάντων.
Δεν μπορώ να κάνω κάτι γιατί θα χάσω τη δουλειά μου και θα αντιμετωπίσω κατηγορίες. Σας παρακαλώ μη τους αφήσετε να γλιτώσουν. Δε θα βρουν τον ύποπτο μέχρι αργότερα μέσα στην εβδομάδα και η έφοδος θα γίνει την Παρασκευή. Ήταν στημένο. Τα θύματα είναι αληθινά αλλά η επίθεση ήταν σχεδιασμένη. Μην τους αφήνετε να αφαιρούν τα δικαιώματα μας.
Είμαι στη δουλειά και αντέγραψα τη φωτογραφία από άλλο θέμα. Παρακαλώ να μη με αναφέρετε σε συζητήσεις. Θα μου κάνει σοβαρό κακό".
Με τον τίτλο «ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Γράφονται νόμοι για να σας πηδήξουν» κάποιος ανώνυμος δημοσίευσε στο forum 4chan.org αυτό το κειμενάκι που θα μπορούσε να είναι μία θεωρία συνομωσίας σχετικά με τους δράστες του χτυπήματος στον Μαραθώνιο της Βοστώνης…
Τι είναι το 4chan.org
Το 4chan.org αυτό είναι ένα απόλυτα ανώνυμο forum από το οποίο φήμες λένε ότι ξεκίνησε και το κίνημα των “anonymous”. Στo forum αυτό μπορεί ο οποιοσδήποτε να ανεβάσει ότι θέλει.
Η ανάρτηση παίρνει έναν μοναδικό αριθμό. Το ξεχωριστό με το forum αυτό είναι ότι μετά από περίπου 10 σελίδες οι αναρτήσεις εξαφανίζονται χωρίς κάποιος να μπορεί να τις εντοπίσει σε κάποιο αρχείο αναζήτησης.
Στο forum αυτό υπάρχει μία υποκατηγορία, που ονομάζεται “Random” (και όσοι κάνουν posts σε αυτήν την κατηγορία αυτοαποκαλούνταο "B-tards" από την λέξη retards που σημαίνει «καθυστερημένοι») από την οποία υποκατηγορία ξεκίνησαν οι δημόσιες διαμαρτυρίες των “anonymous”.
Για όσους γνωρίζουν καλά το internet θεωρούν ότι η συγκεκριμένη ιστοσελίδα ανήκει στην «σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου» και έτσι οι αναρτήσεις δεν έχουν κάποια αξιοπιστία…
Θεωρία συνομωσίας ή κάποιος γνωρίζει μία άλλη αλήθεια;
Τι γίνεται όμως με την ανάρτηση με κωδικό αριθμό: #15795252 η οποία έγινε τη Δευτέρα 15 Απριλίου 2013 στις 18.42 το απόγευμα;
Η ανάρτηση αυτή έγινε αμέσως μετά το χτύπημα και σίγουρα αρκετά 24ωρα πριν την δολοφονία του ενός βομβιστή και τη σύλληψη του δεύτερου… Οι πληροφορίες που δίνει ο ανώνυμος συγγραφέας είναι απόλυτα ακριβείς όσον αφορά στο δράστη αλλά και στα ευρήματα των αρχών.
Το video που λείπει και ενισχύει τη θεωρία συνωμοσίας
Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι ενώ δημοσιοποιήθηκαν δεκάδες video από τις τσάντες, τη στιγμή της έκρηξης αλλά και τους δράστες να προσέρχονται στο χώρο του μαραθωνίου, κανένα video δεν έχει αποτυπώσει τη στιγμή που οι βομβιστές αφήνουν τις τσάντες στο σημείο της έκρηξης.
Επίσης η επιβολή «στρατιωτικού –σχεδόν- νόμου» γύρω από το πανεπιστήμιο του ΜΙΤ, σύμφωνα με πολλούς δεν δικαιολογείται, μια και είναι αρκετά συχνές τέτοιου είδους επιχειρήσεις στην ταραγμένη από εγκληματικότητα Αμερική, και ποτέ δεν έχει υπάρξει τέτοιου είδους κινητοποίηση για τη σύλληψη ενός νεαρού «μοναχικού λύκου».
Μάλλον η ιστορία αυτή θα παραμείνει ένα μυστήριο ακόμα και για τον ιστορικό του μέλλοντος…
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, το Πεντάγωνο δεν χτυπήθηκε από αεροπλάνο που οδηγούσαν μουσουλμάνοι τρομοκράτες, αλλά από έναν αμερικανικό πύραυλο Κρουζ. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ, υποστηρίζει ο Τιερί Μεϊσάν στο βιβλίο Η τρομακτική απάτη, έπρεπε να ανασυγκροτήσει τη χώρα, η οποία είχε περιπέσει σε οικονομική κρίση. Οι αποδείξεις είναι κάποιες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στη γαλλική ιστοσελίδα www.asile.org και δείχνουν περιορισμένες ζημιές στον πρώτο όροφο του Πενταγώνου, τη στιγμή που ένα Boeing 757 θα έπρεπε να έχει προκαλέσει πιο καταστροφικά αποτελέσματα. Αλλά και η έγκυρη εφημερίδα Le Monde υποστηρίζει ότι κακώς δεν δημοσιεύτηκαν άλλες φωτογραφίες που να δείχνουν το αληθινό εύρος των ζημιών στο Πεντάγωνο. Και όλα αυτά, χωρίς να υπολογίσει κάποιος τις πολυάριθμες περιγραφές των μαρτύρων.
Τα ίχνη πυρίτιδας που εντόπισε διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, σε "μπάζα" από τα ερείπια των Διδύμων Πύργων ώθησε τους ερευνητές να κάνουν λόγο για πτώση, οφειλόμενη σε ελεγχόμενη έκρηξη.
«Η σκόνη από τα συντρίμια των δύο κτιρίων, περιέχει στοιχεία που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με εκείνα των εξελιγμένων εκρηκτικών υλικών που κατασκευάστηκαν σε αμερικανικά εργαστήρια, το χρονικό διάστημα πριν από την 11η Σεπτεμβρίου», σημειώνεται.
O Niels Harrit, επικεφαλής των επιστημόνων, σημείωσε ότι η σκόνη από τα χαλάσματα που αναλύθηκε περιέχει ίχνη εκρηκτικής ύλης, δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε από την πρόσκρουση των αεροσκαφών, ούτε από κάποια φυσική αιτία.
Ο μόνος λόγος ύπαρξης της εκρηκτικής ύλης, όπως σημείωσε, είναι να είχε χρησιμοποιηθεί ως πυροτεχνικό υλικό για να επιτευχθεί η πτώση των πύργων από μέσα.
O Niels Harrit, αφού παρουσίασε δημοσίως τα ευρήματα των μελετών, προκάλεσε όποιον επιθυμεί να τα εξετάσει και να αποδείξει πως δεν ισχύουν τα όσα υποστηρίζει η ομάδα του.
Μέχρι σήμερα η μελέτη υπήρχε μόνο με τη μορφή δημοσίευσης που είχε γίνει το 2009 και είχε αμφισβητηθεί έντονα.
Η ανακάλυψη αυτή συμβαδίζει με εκείνη του Geological Survey των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που είχε κάνει λόγο για υψηλές συγκεντρώσεις σφαιριδίων σιδήρου στη σκόνη των ερειπίων τα οποία απαιτούν θερμοκρασίες πολύ πιο υψηλές από αυτές που πετυχαίνει η καύση αεροπορικού καυσίμου ή μια πυρκαγιά κτιρίου, για να σχηματιστούν.
Σε περίπτωση που γίνουν αποδεκτά τα ευρήματα των επιστημόνων, τότε αυτομάτως ανατρέπεται η επίσημη εκδοχή του National Institute of Standards and Technology που απέδιδε την κατάρρευση των πύργων στην πυρκαγιά που προκάλεσε η κηροζίνη των αεροπλάνων.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Thierry Meyssan>Έτσι στήθηκε η 11η Σεπτεμβρίου
(Γάλλος δημοσιογράγος και πολιτικός αναλυτής)
Geopolitika: Κύριε Meyssan, αποκτήσατε διεθνή φήμη όταν δημοσιεύθηκε το βιβλίο σας «Η τρομακτική απάτη», το πρώτο βιβλίο-αποτέλεσμα έρευνας, το οποίο έθεσε υπό αμφισβήτηση την επίσημη εκδοχή των αμερικανικών αρχών σχετικά με την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Το βιβλίο σας είχε παγκόσμια απήχηση. Απαγορεύθηκε το 2002 στις ΗΠΑ, αλλά έχει στην πορεία ενθαρρύνει και άλλους διανοούμενους να εκφράζουν τις όποιες αμφιβολίες τους σχετικά με εκείνα τα τραγικά γεγονότα.
Θα μπορούσατε να πείτε εν συντομία στους αναγνώστες μας τι πραγματικά συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου; Τι χτύπησε και τι προκάλεσε την έκρηξη στο κτίριο του Πενταγώνου; Ήταν αεροπλάνο το αντικείμενο που συνετρίβη ή μήπως κάτι άλλο; Τι συνέβη με τα αεροπλάνα που συνετρίβησαν στους «δίδυμους πύργους»; Και τι έγινε με το τρίτο κτίριο δίπλα στους πύργους; Ποιο είναι το βαθύτερο πλαίσιο της επίθεσης εκείνης, η οποία είχε παγκόσμιο αντίκτυπο και άλλαξε τον κόσμο;
Thierry Meyssan: Θεωρώ εκπληκτικό το γεγονός ότι ο παγκόσμιος Τύπος δεν έκανε τίποτε άλλο εκτός από το να αναπαραγάγει την επίσημη εκδοχή, αφ ’ενός επειδή ήταν παράλογη, και αφ’ ετέρου, επειδή αδυνατεί να εξηγήσει τα γεγονότα.
Την ιδέα ότι ένας φανατικός, με ορμητήριο μια σπηλιά στο Αφγανιστάν, και είκοσι άτομα, οπλισμένα με κοπίδια, θα μπορούσαν να καταστρέψουν το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το Πεντάγωνο προτού προλάβει να αντιδράσει ο ισχυρότερος στρατός στον κόσμο, δεν αξίζει να την επεξεργαστεί κανείς ούτε για σενάριο κόμικ. Και όμως, όσο πιο παράλογη και μακάβρια είναι μια ιστορία, τόσο λιγότερες απορίες γεννώνται και απασχολούν τους δημοσιογράφους των Δυτικών ΜΜΕ.
Επιπλέον, η επίσημη εκδοχή δεν δίνει καμιά εξήγηση σχετικά με την σκανδαλώδη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία που παρατηρήθηκε εις βάρος των επιχειρήσεων που επλήγησαν από τις επιθέσεις, ούτε για τη φωτιά στο κτιριακό συγκρότημα δίπλα στον Λευκό Οίκο, ούτε καν για την κατάρρευση του τρίτου πύργου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου το απόγευμα της ίδιας ημέρας. Σε κανένα από εκείνα τα γεγονότα δεν γίνεται ούτε η παραμικρή αναφορά στην τελική έκθεση της Προεδρικής Εξεταστικής Επιτροπής.
Η ουσία είναι ότι κανείς ποτέ δεν μιλάει για το μόνο σημαντικό πράγμα που συνέβη εκείνη την ημέρα: το γεγονός ότι μετά το χτύπημα κατά του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, ενεργοποιήθηκε παράνομα η συνέχεια του σχεδίου της κυβέρνησης. Υπάρχει μια διαδικασία που προβλέπεται στις ΗΠΑ σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Σε περίπτωση εξόντωσης των πολιτικών αρχών, αναλαμβάνει την διακυβέρνηση μια εναλλακτική στρατιωτική κυβέρνηση. Στις 11 Σεπτεμβρίου, στις10:30 π.μ. περίπου, το σχέδιο αυτό ενεργοποιήθηκε παράνομα, παρ’ όλο που οι πολιτικές αρχές είχαν ακόμα τη δυνατότητα να ασκούν τις αρμοδιότητές τους. Η εξουσία πέρασε στα χέρια των στρατιωτικών, οι οποίοι τελικά την επέστρεψαν στους πολιτικούς γύρω στις 4:30 μ.μ. Κατά τη διάρκεια εκείνης της φάσης, οι άνδρες των ειδικών δυνάμεων μετακίνησαν όλα σχεδόν τα μέλη του Κογκρέσου και τα μέλη της κυβέρνησης σε πυρηνικά καταφύγια, ώστε να είναι ασφαλή. Υπήρξε, επομένως, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για λίγες ώρες, όσον ακριβώς χρόνο χρειάζονταν οι πραξικοπηματίες προκειμένου να επιβάλουν την πολιτική γραμμή τους: μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο εσωτερικό της χώρας και τον παγκόσμιο επεκτατισμό, με αυθαίρετες στρατιωτικές επεμβάσεις στο εξωτερικό.
Δύο μόλις ημέρες αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου, το νομοσχέδιο «Patriot Act» κατατέθηκε στη Γερουσία. Δεν ήταν νομοσχέδιο, αλλά ένας ογκώδης, αντισυνταγματικός αντιτρομοκρατικός κώδικας που συντάχθηκε μυστικά και σταδιακά, τα προηγούμενα δύο με τρία χρόνια. Στις 15 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος Μπους ενέκρινε το σχέδιο της «διεθνούς αντιτρομοκρατικής ρήτρας», μέσω του οποίου σχεδίου θεσπίστηκε ένα ολοκληρωμένο σύστημα, που προέβλεπε απαγωγές, μυστικές φυλακές, βασανιστήρια και δολοφονίες. Κατά την ίδια συνεδρίαση, εγκρίθηκε ένα σχέδιο για τις διαδοχικές επιθέσεις που θα οργανώνονταν στη συνέχεια, από το Αφγανιστάν μέχρι το Ιράκ, τον Λίβανο, τη Λιβύη, τη Συρία, τη Σομαλία, το Σουδάν και το Ιράν. Σήμερα βλέπουμε ότι το μισό από το πρόγραμμα εκείνο έχει ήδη ολοκληρωθεί.
Οι επιθέσεις εκείνες, το πραξικόπημα και τα συνεπακόλουθα εγκλήματα οργανώθηκαν από εκείνο που θα έπρεπε να αποκαλείται "βαθύ κράτος" (με την ίδια έννοια που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την μυστική στρατιωτική εξουσία στην Τουρκία ή την Αλγερία). Τα γεγονότα αυτά είχαν σχεδιαστεί από μια πολύ κλειστή ομάδα: τους λεγόμενους «στρωσιανούς», δηλαδή, τους μαθητές του φιλοσόφου Leo Strauss.
Πρόκειται για τα ίδια άτομα που κατάφεραν να πείσουν το Κογκρέσο των ΗΠΑ να αρχίσει εκ νέου την χρηματοδότηση των εξοπλισμών το 1995, και τα ίδια άτομα που οργάνωσαν τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, για παράδειγμα, ότι ο Alija Itzetbegovic είχε ως πολιτικό σύμβουλό του τον Richard Pearle, ως στρατιωτικός σύμβουλό του τον Osama bin-Laden, και ως σύμβουλό του σε θέματα Τύπου τον Bernard-Henri Lévy.
Geopolitika: Τόσο το βιβλίο σας εκείνο, όσο και η αντιαμερικανική στάση που έχετε ελεύθερα εκφράσει μέσω του ανεξάρτητου ιστολογίου σας, Voltaire Network, ήταν η πηγή των προβλημάτων που είχατε σε προσωπικό επίπεδο με την κυβέρνηση του πρώην Γάλλου προέδρου, Nicolas Sarkozy. Μπορείτε να μας πείτε κάτι περισσότερο; Πράγματι, στο άρθρο που γράψατε για τον κ. Sarkozy, με τίτλο "Επιχείρηση Sarkozy: πώς η CIA τοποθέτησε έναν πράκτορά της στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας", δημοσιεύσατε ευαίσθητες πληροφορίες που θύμιζαν πολιτικο-αστυνομικό θρίλερ.
Thierry Meyssan: Να διευκρινίσω, κατ’ αρχάς, ότι δεν έχω αντιαμερικανικές απόψεις. Αντι-ιμπεριαλιστικές, ναι. Και θεωρώ ότι ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένα θύμα, ανάμεσα στα άλλα θύματα, της πολιτικής ηγεσίας του.
Όσον αφορά τον Nicolas Sarkozy, απεκάλυψα ότι είχε ανατραφεί στη Νέα Υόρκη στα εφηβικά του χρόνια, από τον Πρέσβη Frank Wisner (τον Νεώτερο). O Wisner ήταν ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη της CIA, η οποία παρεμπιπτόντως ιδρύθηκε από τον πατέρα του, Frank Wisner (τον Πρεσβύτερο). Επομένως, είναι απολύτως φυσικό η καριέρα του Nicolas Sarkozy να είχε διαμορφωθεί εξ ολοκλήρου από την CIA. Συνεπώς, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, αφού γίνει πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και όχι αυτά των Γάλλων.
Εσείς οι Σέρβοι θα είστε εξοικειωμένοι, πιστεύω, με τον Frank Wisner τον Νεώτερο: ήταν ο άνθρωπος ο οποίος, ως ειδικός εκπρόσωπος του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, οργάνωσε τη μονομερή διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου.
Όλες αυτές τις πληροφορίες τις παρουσίασα λεπτομερώς κατά τη διάρκεια εισήγησής μου στο Ευρασιατικό Φόρουμ των Μέσων Ενημέρωσης (Εurasian Media Forum) που οργανώθηκε στο Καζακστάν, όπου και μου ζητήθηκε να αναπτύξω το θέμα σε ένα άρθρο, με σκοπό να παρουσιαστεί στην γνωστή ρωσική τηλεοπτική εκπομπή του Mikhail Leontyev, «Odnako».
Τελικά, από μια διαβολική σύμπτωση, το άρθρο μου δημοσιεύθηκε λίγες ημέρες πριν, σε ρωσικό περιοδικό, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γεωργία, όταν ο Sarkozy ήταν στη Μόσχα. Ο τότε Πρωθυπουργός Vladimir Putin έβαλε το περιοδικό στο τραπέζι πριν από την έναρξη της συζήτησης τους. Αυτό προφανώς δεν βελτίωσε τις σχέσεις μου με τον Sarkozy.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΕΝΝΕΝΤΥ
Στις 22 Νοεμβρίου του 1963 η Αμερική πάγωσε. Ο Τζον. Φ. Κένεντι (John F. Kennedy), ο πρώτος καθολικός πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, έπεσε νεκρός στο Ντάλας από σφαίρες ελεύθερου σκοπευτή. Μαζί με τον πρόεδρο κάτι πέθανε μέσα στον αμερικανικό λαό. Πέθανε ο ιδεαλισμός και η αθωότητα των Αμερικανών δίνοντας έτσι τροφή στους συνομωσιολόγους να κάνουν λόγο για κάτι παραπάνω από μια πολιτική δολοφονία, να αναφέρονται ακόμη και σε τελετουργική θυσία.
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά βιβλία τα οποία παρουσιάζουν τη δολοφονία του Τζον. Φ. Κένεντι ως αποτέλεσμα συνωμοσίας και για νΆ αναφερθούμε και μόνο στο καθένα από αυτά θα έπρεπε να αφιερώσουμε ένα ολόκληρο βιβλίο. Σύμφωνα με τις επικρατούσες θεωρίες συνωμοσίας ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ (Lee Harvey Oswald) πυροβόλησε τον Τζον Κένεντι μόνος του ή σε συνεργασία με άλλους σκοπευτές ή απλώς υπήρξε έναν κοροΐδο, στο οποίο φόρτωσαν την ευθύνη της δολοφονίας του αμερικανού προέδρου οι πραγματικοί δολοφόνοι. Εδώ και σαράντα χρόνια δεν έχουν σταματήσει στιγμή να υφαίνονται θεωρίες συνωμοσίας γύρω από την δολοφονία του Κένεντι και μάλλον θα συνεχίσουν για πολύ ακόμη. Μερικά πάντως γεγονότα είναι αναμφισβήτητα: η πλειοψηφία των μαρτύρων ανέφεραν πως οι πυροβολισμοί έρχονταν από έναν λοφίσκο και όχι από το παράθυρο του Όσβαλντ στο Texas School Book Depository.
Ο Όσβαλντ ήταν ένας μέτριος σκοπευτής κι όμως, σύμφωνα με την επίσημη θεωρία, πυροβόλησε εύστοχα τρεις φορές μέσα σε δύο μόλις δευτερόλεπτα! Η τελευταία κυβερνητική έρευνα, δεν συμφώνησε με το πόρισμα της Επιτροπής Γουόρεν, καθώς συμπέρανε πως υπήρχαν τουλάχιστον δύο σκοπευτές εκείνη την ημέρα στην Dealy Plaza του Ντάλας. Κι ακόμη, με την υπόθεση αυτή ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά το αμερικανικό νομικό σύστημα κυρίως από έλλειψη σοβαρών στοιχείων. Έτσι η υπόθεση της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι παραμένει ουσιαστικά ανοικτή.
Η CIA έκρυψε ή κατέστρεψε κανείς δεν ξέρει πόσα έγγραφα, που θα έριχναν φως στο υπόβαθρο της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι. Ορισμένα από αυτά τα «χαμένα» έγγραφα είχαν σχέση με την απόλυτα μυστική συμμαχία της με τον Φιντέλ Κάστρο. Ο πρώην διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς, «Ο Άνθρωπος που Κρατούσε τα Μυστικά», είπε ψέματα στην Επιτροπή Γουόρεν (Warren Commission), όπου κατέθεσε πως η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών ποτέ δεν επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ ως επαφή. Στην πραγματικότητα το 1960, σύμφωνα μΆ ένα εσωτερικό μνημόνιο της CIA, η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον «μυστηριώδη» Όσβαλντ.
Η CIA είχε στη διάθεσή της μια κασέτα από τη περιβόητη επίσκεψη του Όσβαλντ στην Πόλη του Μεξικού το καλοκαίρι του 1963, λίγους μόλις μήνες πριν από τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι. Ο Όσβαλντ –ή κάποιος που προσποιούνταν τον Όσβαλντ ή κάποιος που αναγνωρίστηκε ως Όσβαλντ– πήγε στις πρεσβείες της Κούβας και της Σοβιετικής Ένωσης στην Πόλη του Μεξικού, για να ζητήσει βίζα προκειμένου να ταξιδέψει στην Κούβα του Κάστρο. Αναφέρθηκε πως ο Όσβαλντ συναντήθηκε με Σοβιετικούς πράκτορες και προσπάθησε να πάρει μια βίζα για να επιστρέψει στη Σοβιετική Ένωση, απΆ όπου ως γνωστόν είχε αυτομολήσει (και επέστρεψε στις ΗΠΑ με την Ρωσίδα σύζυγό του χωρίς ουσιαστικά εμπόδια εκ μέρους των Σοβιετικών). Γιατί άραγε;
Πάνω σΆ αυτό υπάρχουν πολλές θεωρίες. Ίσως ο Όσβαλντ να είχε αποξενωθεί από την «τρέλα» που τον είχε κτυπήσει στα νιάτα του για το μεγαλείο του μαρξισμού. Ίσως να εργάζονταν για λογαριασμό κάποιας μυστικής υπηρεσίας, που συντόνιζε τις επιχειρήσεις κατά της Κούβας του Κάστρο –και υπήρχαν αρκετές την περίοδο εκείνη. Ή ίσως κάποιος προσπαθούσε να κάνει τον Όσβαλντ να φαίνεται σαν ένας κομουνιστής, και ως τέτοιος, θα ενέπλεκε τους Σοβιετικούς στη δολοφονία του αμερικανού προέδρου. Μάλιστα μετά τη δολοφονία υπήρξε μια προσπάθεια της CIA να δείξει ως ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Κένεντι τον Κάστρο ή και τον Χρουστσόφ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η φωνή του Όσβαλντ είχε καταγραφεί στην Πόλη του Μεξικού. Βέβαια, μέχρι το 1976, η CIA αρνούνταν την ύπαρξη αυτής της κασέτας. Αξιωματούχοι της δήλωσαν πως όλες οι σχετικές κασέτες είχαν καταστραφεί πριν τη δολοφονία του Κένεντι. Για θολώσει ακόμη περισσότερο τα νερά το FBI, που δεν μπορούσε να αρνηθεί την ύπαρξη της κασέτας, δήλωσε πως η φωνή που μαγνητοφωνήθηκε δεν ήταν του Όσβαλντ. Μήπως τελικά κάποιος προσπάθησε να κατασκευάσει την ενοχή του Όσβαλντ στη δολοφονία του Κένεντι;
Αυτό είναι το περίφημο «σενάριο της Πόλης του Μεξικού», που αποτέλεσε αφετηρία έρευνας για πολλούς αμερικανούς συνωμοσιολόγους της δολοφονίας του Κένεντι. ΣΆ αυτό εμπλέκεται κι ο Αντόνιο Βετσιάνα (Antonio Veciana) αρχηγός της Alpha 66, μιας αντι-καστρικής κουβανέζικης οργάνωσης, με τον οποίο φέρεται να είχε επαφές ο Όσβαλντ. Ο Βετσιάνα δήλωσε σε δημοσιογράφο πως ο Όσβαλντ συναντήθηκε στην Πόλη του Μεξικό με τον «επίσκοπο» (Βishop), ο οποίος υπηρετούσε στη CIA. Σύμφωνα με μια εκδοχή το πρόσωπο αυτό ήταν ο Maurice Bishop, που ήταν και ο επόπτης της CIA στην αντι-καστρική κουβανέζικη οργάνωση Alpha 66. Σύμφωνα όμως με μια άλλη εκδοχή ο «Βishop» ήταν ο ίδιος ο διευθυντής της CIA…
Δεν υπάρχει θεωρία συνωμοσίας για την οποία να έχουν γραφτεί τόσο πολλά όσο για τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι. Και δεν υπάρχει θεωρία συνωμοσίας η οποία να έχει δεχθεί τόσες επιθέσεις, όσο αυτή. Η αξιοπιστία των επιθέσεων αυτών σχετίζονται κυρίως με την αναξιοπιστία του Χάρβεϊ Λη Όσβαλντ, μια διεστραμμένη και ταυτόχρονα αξιολύπητη προσωπικότητα. Ενδεικτικό στοιχείο αποτελεί και το βιβλίο Υπόθεση Κλειστή του αμερικανού συγγραφέα Τζέραλντ Πόσνερ (Gerald Posner). Στα κεφάλαια του βιβλίου που αναφέρονται στον Όσβαλντ έχουν τους χαρακτηριστικούς τίτλους «Έμοιαζε Με Μανιακό», «Η Διάθεσή του Ήταν Άσχημη» κ.α.
Ο συγγραφέας Ντικ Ράσελ (Dick Russel) στο βιβλίο του Ο Ανθρωπος που Ήξερε Τόσα Πολλά κάνει λόγο για τρία σχέδια δολοφονίας του Κένεντι το 1963. Βασική πηγή του αποτέλεσε ο Ρίτσαρντ Κ. Νάγκελ (Richard Case Nagell), ο οποίος ισχυρίστηκε πως προσέφερε τις υπηρεσίες του σε αρκετές μυστικές υπηρεσίες. Το πρώτο σχέδιο ήταν μια βομβιστική επίθεση κατά του Κένεντι στο Orange Bowl του Μαϊάμι. Το δεύτερο σχέδιο είχε προγραμματιστεί για το Λος ¶ντζελες και σΆ αυτό εμπλέκονταν ο Vaughn Marlowe, ένας αριστερός τον οποίο παρακολουθούσε στενά κι εκβίαζε η CIA. Τέλος στο τρίτο σχέδιο εμπλέκονταν η KGB, που όμως ήθελε τη ματαίωσή του με την εξουδετέρωση του Όσβαλντ. Για να αποφύγει την εμπλοκή του στη δολοφονία του Κένεντι ο ίδιος ο Νάγκελ προτίμησε να συλληφθεί στις 20 Σεπτεμβρίου του 1963 από την αστυνομία του Ελ Πάσο, με πρόσχημα την απόπειρα ληστείας μιας τράπεζας. Στον αστυνομικό που τον συνέλαβε ο Νάγκελ είπε: «Χαίρομαι που με πιάσατε. Ειλικρινά δεν θα ήθελα να είμαι στο Ντάλας». «Τι εννοείς μΆ αυτό;» τον ρώτησε αμήχανα ο αστυνομικός. «Θα δεις σύντομα», του απάντησε σιβυλλικά ο Νάγκελ. Δύο μήνες και δύο μέρες αργότερα ο πρόεδρος Κένεντι έπεφτε νεκρός από σφαίρες σκοπευτή στο Ντάλας…
Αν απΆ όλες τις θεωρίες συνωμοσίας για τη δολοφονία του Κένεντι αποδεχθούμε τελικά την πιο προφανή, δηλαδή εκείνη που εμπλέκει τον Όσβαλντ, τότε είναι ολοφάνερο πως αυτή αποτελεί την πιο γνωστή περίπτωση χρησιμοποίησης «δολοφόνου μιας χρήσης», κατασκευασμένο κατά πάσα πιθανότητα μέσα από το πρόγραμμα MK-ULTRA. Ο δολοφόνος του JFK, Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ αποδείχτηκε ότι δεν είχε συνείδηση της εγκληματικής του πράξης. Τα στοιχεία που κατατέθηκαν στο δικαστήριο απέδειξαν ότι ο Όσβαλντ, ναι μεν είχε τραβήξει τη σκανδάλη, αλλά δεν το θυμόταν! Όταν φυσικά άρχισε να θυμάται και κινδύνευε έτσι να αποκαλυφθεί η ανάμειξη της CIA στην υπόθεση, έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου κρατούνταν, τον περίμενε ο Τζακ Ρούμπι, ο οποίος και τον σκότωσε εν ψυχρώ. Ενδιαφέρον είναι ότι ο Τζακ Ρούμπι δεν μπόρεσε να εξηγήσει τους λόγους της πράξης του. Στο τέλος ωστόσο ισχυρίστηκε ότι το έκανε, για να εκδικηθεί το θάνατο του Προέδρου. Ο ερευνητής της υπόθεσης, που μίλησε μαζί του, είχε την εντύπωση ότι ο Ρούμπι είχε πολλά διανοητικά κενά, συχνό φαινόμενο σε θύματα που έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου»...
Ενδιαφέρον έχει επίσης πως ο τότε διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς είχε αναφέρει στην Επιτροπή Γουόρεν, η οποία ερευνούσε τη δολοφονία του JFK, τα εξής σχετικά με τη χρήση της Κυβερνητικής στους ανθρώπους: «Η Κυβερνητική μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα και στην έγχυση πληροφοριών στο ανθρώπινο μυαλό. Πρόκειται για μια απίστευτα αποτελεσματική μέθοδο για την κατασκευή κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε όλες τις λειτουργίες, τις οποίες αποκαλούμε "διαδικασίες ελέγχου της ανάπτυξης κι εξέλιξης" του ατόμου».
Τελικά ποιος σκότωσε τον πρόεδρο Κένεντι; Ένας «δολοφόνος μιας χρήσης» που κατασκεύασε η CIA; Οι φανατικοί αντι-καστρικοί; Η μαφία; Ο στρατός; Μια μυστική ομάδα πλούσιων δεξιών εξτρεμιστών; Ή μια διαπλοκή όλων αυτών; Υπάρχουν άλλωστε στοιχεία που ενοχοποιούν κάθε μια από τις προηγούμενες ομάδες. Ίσως να υπήρχε μια πολυεπίπεδη συνωμοσία κατά του Κένεντι, που δεν ανακαλύφθηκε χάρη σε μια γιγαντιαία επιχείρηση συγκάλυψης. Μήπως τελικά όλα συνδέονται σε μια ασύλληπτη «ψυχεδελική συνωμοσία», που είχε ως στόχο τον πρόεδρο Κένεντι; Το σίγουρο είναι πως ακόμη και τα πιο καλοφυλαγμένα μυστικά δεν μπορούν να αντέξουν στο χρόνο.
